Tytan, największy księżyc Saturna jest jednym z najdziwniejszych ciał niebieskich naszego systemu słonecznego. Jest wyjątkowy pod wieloma względami. Jako jedyny spośród księżyców w naszym systemie słonecznym posiada atmosferę. Składa się ona, podobnie jak atmosfera Ziemi, w przeważającej części z azotu. Ponadto Tytan to świat imponujących rozmiarów. Jest znacznie większy niż księżyc Ziemi. Ze średnicą 5140 km jest większy niż Merkury i Pluton. Można przypuszczać, że istnieje więcej podobieństw między Ziemią i Tytanem, ale jest też wiele fascynujących i zadziwiających różnic. Atmosfera Ziemi, prócz azotu, zawiera w dużej mierze tlen, którym oddychamy. Na Tytanie natomiast jest metan i inne pokrewne mu gazy.
Amerykańskie sondy kosmiczne, które mijały Tytana, raportowały, że temperatura na jego powierzchni wynosi -187 stopni Celsjusza i różni się jedynie o kilka stopni od temperatury krzepnięcia metanu. Wiele wskazuje na to, że metan spełnia na Tytanie podobną rolę jak woda na Ziemi. Uczeni zastanawiają się także nad tym, czy w chłodniejszych okolicach, w pobliżu biegunów Tytana nie ma płynnego azotu.
Wyposażony w roboty statek mógłby wystartować z Ziemi i miękko wylądować na Tytanie. Musiałaby to być jednostka mocna i wieloczynnościowa, by funkcjonować samodzielnie w świecie oddalonym o wiele miliardów kilometrów od Ziemi. Statek powinien być wyposażony w myślące komputery. Może on potrzebować także gąsienic albo czegoś w rodzaju nóg, by móc się poruszać pomiędzy poszczególnymi systemami jezior czy też radzić sobie w razie wejścia na mieliznę.
Cały Tytan spowity jest pomarańczową mgłą, wznoszącą się na wysokości do 400 km. Pod tym względem Tytan przypomina sąsiadkę Ziemi- Wenus.
Zautomatyzowana łódź na Tytanie miałaby bardzo trudne zadanie. Musiałaby funkcjonować w temperaturach dochodzących do -200 stopni Celsjusza i skrajnie niekorzystnym środowisku chemicznym, zawierającym m.in. acetylen, etylen, propan, cyjanek wodoru i być może także tlenek węgla. Światło słoneczne jest tak słabe, że możliwe, iż statek musiałby oświetlać drogę reflektorami. Pogoda i zmiany pór roku take mogłyby stanowić utrudnienie. Pory roku na Tytanie zmieniają się od wiosny do jesieni w odstępach co siedem i pół miesiąca. Ale i tak niektórzy uczeni zastanawiają się, czy w tym środowisku jak z koszmarnego snu nie mogłoby, mimo wszystko, istnieć życie. Na Tytanie znajdują się mianowicie ważne molekuły mogące tworzyć aminokwasy, które z kolei prowadz do tego, co nazywamy życiem. Wielkim zagrożeniem dla życia na Tytanie są panujące tam niskie temperatury. Ale życie jest uparte i zadziwiające. Może powstać i rozwijać się nawet tam, gdzie się go najmniej spodziewamy. Całkiem niedawno uczeni znaleźli bakterie, które nie tylko przetrwały, ale i rozmnażały się w temperaturach do +250 stopni Celsjusza. Dlaczego zatem nie mogłoby istnieć życie w temperaturach -170 do -200 stopni Celsjusza? Dotarcie do Saturna nie powinno być trudne. Cztery amerykańskie sondy kosmiczne mijały już podczas swoich lotów tę planetę. Momentem krytycznym będzie samo lądowanie. Może będzie można wysłać na powierzchnię planety kilka sond w charakterze swego rodzaju macek badawczych. Najlepiej ulokowana sonda sprowadziłaby statek w dół, do lądowania na jednym z metanowych jezior Tytana. Projekt taki znajduje się też bardzo blisko końca list badawczych NASA. Ale człowiek dokonał w Kosmosie wielu rzeczy niemożliwych. A Tytan jest jednym z najbardziej interesujących światów systemu słonecznego. Poszukiwanie życia w Kosmosie koncentruje się wokół następujących obszarów:
1. Mars i Wenus.
Obie te planety, podobnie zresztą jak i Ziemia, leżą w tzw. biometralnej strefie systemu słonecznego, w odpowiedniej odległości od Słońca. Panują tutaj temperatury odpowiednie dla życia w znanej nam formie. Głównym celem, jeśli chodzi o poszukiwanie życia poza Ziemią, jest Mars.
2. Jowisz, Saturn, Uran, Neptun.
Giganty naszego systemu słonecznego, które w istocie są ogromnymi kulami gazu z gorącym wewnętrznym jądrem. Życie w zmiennych, nieokreślonych formach może istnieć w gazowych warstwach gigantycznych planet, na poziomach gdzie panują odpowiednie temperatury.
3. Tytan.
Posiada atmosferę mniej więcej tej samej grubości co atmosfera Ziemi (ciśnienie atmosferyczne na poziomie morza na Ziemima wartość 1 atmosfery, na Tytanie 1,6 atmosfery). Istnieją tu również molekuły stanowiące ważne ogniwa w łańcuchu prowadzącym do życia.
4. Io.
Jeden z największych księżyców Jowisza. Posiada aktywne wulkany. We wnętrzu Io, w izolowanych wnękach gazowych, mogą istnieć prymitywne formy życia.
5. Księżyc Ziemi.
Nie wykazuje żadnych oznak życia. Pewne teorie głoszą jednak, że Księżyc jest częścią Ziemi, która się od niego oderwała. Mogły się wtedy wraz z nią przenieść jakieś prymitywne formy życia, które tam przetrwały.
6. Komety.
Wielu uczonych uważa, że prymitywne formy życia mogą istnieć na kometach.
Tekst na licencji C&C
